mér finnst sem ég sé á röngum stað…
samt held ég að ég sé það nú ekki…
Þannig er mál með vexti að nágranni minn, maður sem ég hef þekkt allt mitt líf dó aðfararnótt mánudagsins síðasta… útförin er núna.. sennilegast að enda… ég gat ekki gert það upp við mig hvort ég ætti að fara eða ekki… endaði á því að fara ekki… finnst samt núna eins og ég hefði átt að fara *blöh* erfitt líf… m&p fóru bæði enda maðurinn ágætis vinur þeirra beggja… plús það að dóttir hans og mamma eru góðar vinkonur, þá sérstaklega eftir að hún keypti íbúðina af kallinum og flutti þar inn. Ég veit að það skiptir í sjálfu sér ekki máli, ég get farið hvenær sem er upp í gufunes og kvatt hann… æj það breytir engu… hef það bara einhvernvegin á tilfinningunni að ég hefði átt að fara.