skrítið hvernig hugurinn getur yfirgefið mann algerlega stundum og verið hjá annarri manneskju…
Ég á rosalega erfitt með að setja mig í spor einnar æskuvinkonu minnar í dag – hugur minn er hinsvegar algerlega hjá henni og litla drengnum hennar. Ég veit að þetta er “ekkert mál” og að við eigum MJÖG færa lækna hérna á klakanum en samt er þetta eitthvað svo stórt og mikið.
Vonandi gekk allt vel hjá ykkur í dag