Lífið er svo skrítið…

Ég, mamma og Oliver skelltum okkur í heimsókn í gær til gamals fjölskylduvinar.
Ég er búin að ætla mér að fara í heimsókn til hennar í langan tíma… skömm hvað maður á það til að draga svona hluti á langinn. Við höfum allavegana enga afsökun fyrir þessu drolli… En drifum okkur loksins í gær og ég er svo ánægð að hafa farið. Mér þykir bara leiðinlegast að hafa ekki farið fyrr, og þá aftur í gær. Það var skrítið að sjá hversu máttfarin hún er orðin. Mér fannst svo leiðinlegt að hún gæti ekki tekið Oliver, en hún lét sér nægja að spjalla við hann þótt ég vissi að hana klæjaði í fingurna að taka hann upp.
Þessi kona er þvílíkur drifkraftur í öllu því sem hún tekur sér fyrir hendur. Ef maður vissi ekki betur myndi maður halda að það væri verið að ljúga því að manni að í lok mánaðarins ætlaði hún að opna blómabúðina “Súkkulaði & Rósir” (verður á Hverfisgötunni), eftir lýsingarnar sem við fengum í gær hjá henni þá hlakka ég virkilega til að kíkja í þá búð!! Hún ætlar að selja “heimsins besta” súkkulaði, vera með bók mánaðarins til sölu, málverk mánaðarins og svo talaði hún um að hún ætlaði að leggja aðal áherslu á að vera með rósir og að blómunum yrði öllum pakkað eins inn, í túrkísbláan silkipappír. Hlakka ekkert smá til að kíkja í “Súkkulaði og Rósir” – það er svo gaman að hlusta á fólk lýsa draumunum sínum, sérstaklega þegar þeir eru að verða að veruleika.

Mér þykir það svo frábært að þessi veikindi sem hún er að berjast við hafa greinilega ekki náð að berja niður þennan vilja og þetta afl sem í henni býr til þess að framkvæma og gera það sem hana langar til – þótt þau hafi dregið af henni alltof mikinn líkamlegan mátt.

Það er svo skrítið hvernig spilunum er deilt út oft á tíðum, sumt er alveg ferlega ósanngjarnt.

Ég verð að kíkja aftur fljótlega með Oliver, næsta skref er að standa við þetta 😉