Þegar við Leifur vorum að dunda okkur við að undirbúa matinn á laugardaginn tókum við eftir skrítnu hljóði sem virtist koma úr íbúðinni… var einhverskonar suð..
eftir smá tíma áttuðum við okkur á því að þetta “suð” kom ekki úr íbúðinni heldur úr næstu íbúð.. (eldhúsið er samliggjandi við næstu íbúð) Leifur áttar sig þá fljótlega á því hvaða hljóð þetta var… það var einhver sem greinilega lá á dyrabjöllunni á móti… ekki nóg með það að hann væri að hamast á bjöllunni heldur byrjaði hann fljótlega að berja á hurðina líka. *bjakk* vá hvað ég var fegin því að vera ekki í þeirri íbúð…
Þá var þar mættur fyrrrverandi/núverandi/whatever karl konunnar sem býr þar og vildi kerlan greininlega ekki hleypa honum inn en einhvernvegin hafði hann nú samt náð að dröslast upp stigann því karlinn stóð ekki í fæturna sökum ölvunar (kíktum út um gæjugatið á hurðinni til þess að ath hvort það væri ekki allt í lagi). Á endanum gafst karlinn upp, sem betur fer… en vá hvað það hlýtur að vera leiðinlegt að eiga svona einstakling inn í sínu lífi… sídrukkinn og svakalega “hress” og “skemmtilegur“.
Það eru reyndar engin smá öskur og læti sem heyrst hafa úr þessari íbúð… manni stundum krossbregður þegar maður er að koma upp stigann að heyra lætin í þeim… tala nú ekki um þegar maður situr inn í eldhúsi og heyrir þetta í gegnum vegginn… ekkert smá óþægilegt!
Pant ekki lifa svona lífi!