Við erum með “samverudagatal” í gangi alltaf í desember – krakkarnir eru enn spennt fyrir því að vita hvað fjölskyldan ætlar að gera saman á Aðventunni, það heyrist reyndar stundum í þessum alvegaðverðatáningur “má ég sleppa þessu?” en það er líka bara allt í lagi, ekki alltaf hægt að gera öllum til geðs.
En í dag sáu Leifur og krakkarnir til þess að mér mætti dýrindis ilmur við heimkomu eftir að hafa eytt góðum tíma á Hlöðunni í verkefnavinnu með hópnum mínum. Ekki leiðinlegt það!